Deniz Ezer

  Yaşamın akışında iyi bir gözlemci olduğumu hep düşünmüşümdür. Bazen bu gözlemlerim yaşamım ve çevreme bakışımı da anlık da olsa şekillendirebiliyor.İnsanlara bakıyorum yaşamlarında birçok olumsuz durumu kabul edip yaşama devam ettiklerini görüyorum.Kabul edilmiş her yaşam niteliksel olarak mutlu veya mutsuz olabilir bir tercihtir.Son günlerde kime nasılsın diye sorduğunda az kişinin iyiyim dediğini duyuyorum.Deprem bölgesinde yaşıyoruz belki depremdendir diyorum ama telefonumu arayan dostlara veya sosyal medyada sohbet ettiğimiz dostlarla konuştuğumuz zaman iyiyim diyen az kişiye rastlayabiliyorum.İnsanların mimik hareketlerine ve yüz ifadelerine bakıyorsunuz  her an ağladı ağlayacak gibi bir görüntü.Sohbet ettiğinizde herkes bir şeylerden müzdarip yani melankolik bir durum söz konusu.Melankoli ile depresyon arasında hiç de daha küçümsenmeyecek kadar bir bağ ve ilişki var.Melakolik bir ruh halini çok seviyoruz.Birebir ilişkileri ve teması çok seven insanların çoğu zaman mela...

 “Korkularınıza teslim olmayın.Korkularınıza teslim olursanız yüreğinizle konuşamazsınız.”                                      Paulo Coelho Tarih boyunca hayatta bize anlatılan,okuduğumuz veya şahit olduğumuz hayata yön veren tüm  insanların öyküleri mücadele üzerindedir.Bir yerde herhangi bir mücadele yoksa bir kahraman yaratamazsınız .Hayata yön veren tüm insanların ortak yanıda ‘’asla vazgeçmemektir’’ Bir yerde kazanılmışlık varsa orda direnmek, dayanmak, vazgeçmemek, pes etmemek vardır.Yaşamın dili bize hakikatin mücadele sonunda elde edileceğiniz anlatır. Yaşamda geri dönüşleri olmayan,tedrgin ve kaygılı insanların olmak ve kalmak zorunda oldukları yaşamları aslında derin bir vazgeçmenin olduğu kesindir.Farkına varılmadan kabullenilmiş bir yaşam yeniden başlama adına geri dönüş gücünü vermez,bir sınır vardır ve o sınırda dolaşırsın sınırı aşmaya başladığın an kendi içindeki par...

Dünden kalma hasretlerde yakalanıyor zaman Hüzünlenmiş fotoğraflarda yüzüm asık ve  bileklerimde her an akacak bir kanın hazırlığı Oysa her şey dünden kalmışsa ölünecekte birşey  yokmuş sen gittikten sonra yaşanacak bir şey olmadığı gibi Kışın ortasında yanıyor içim  bulunduğum yerde bırakasım var kendimi yüreğimde ve soluğumda kül tadı içimdeki yangından kalma Ölüyorum veya ölüyormuşum kimsenin bilmediği bir yerde  Ruhum tecritmiş çocukluğumdan Gençliğimizi ve en güzel anılarımızı pazarlıksız bırakmışız hayata, üstelik hızlıda geçmiş.. Erken ayrılıklarla tanışmış temelsiz aşklar gibi avutup geçmişi Hüzün dolu bir damarın bileklerimden dışarıya çıkmasını bekliyorum. Belkide yaşam sonu ve başı hızla biten iki misralik bir şiir Belkide alışagelmişin aksine sonu kötü biten bir film Temiz suları kirleten siyanür gibi içtikçe biraz daha biraz daha ölüme yaklaşmışız Bakıyorum geçmişe Denizin ortasında yanan bir geminin yanmasını çaresizce üstelik ağlayarak izleyen bir deni...